Προσπάθεια να επιστραφούν σε Ροδίτες ακίνητα που κατάσχεσε ο Ιταλός κατακτητής!

Στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδηγείται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η ένδικη διαφορά γνωστής οικογένειας της Ρόδου με το Ελληνικό Δημόσιο και τον ΕΟΤ για την κυριότητα προνομοιακού ακινήτου εμβαδού 27 στρεμμάτων στα Κοσκινού, κοντά στο μνημείο της Καλλιθέας, το οποίο φέρονται να είχαν οικειοποιηθεί οι Ιταλοί κατακτητές.
Την υπόθεση χειρίζεται ο γνωστός δικηγόρος κ. Παναγιώτης Παρασκευάς που επιδιώκει πέραν της ικανοποίησης του αιτήματος των εντολέων του και τη δημιουργία δεδικασμένου με το οποίο θα αναγνωρίζεται ως παράνομη η ιδιοκτησία του δημοσίου σε ακίνητα που περιήλθαν στην κατοχή του μετά το τέλος του βʼ παγκοσμίου πολέμου και δεν τηρήθηκαν οι τυπικές διαδικασίες για την άσκηση ένδικων μέσων από τους τότε ιδιοκτήτες τους προκειμένου να επανέλθουν στην κυριότητά τους!


Το θέμα εξετάζεται, μετά από αναίρεση, από τον Άρειο Πάγο και σε περίπτωση ήττας της οικογένειας η υπόθεση θα μεταφερθεί στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απʼ όπου και θα ζητηθεί αποζημίωση ανάλογη εκείνης της εμπορικής αξίας του ακινήτου.
Κατά τη δεύτερη περίοδο της πλήρους ιταλικής κυριαρχίας (1924 Συνθ. Λωζάνης-1943 γερμανική κατοχή) καθιδρύθηκε και λειτούργησε ο θεσμός του Κτηματολογίου στη Ρόδο (κυβερνητικό διάταγμα 132/1929) στην Κω και στο Λακκί της Λέρου.
Οι Ιταλοί φρόντισαν ιδιαιτέρως νʼ αποτρέψουν την καταγραφή ακινήτων από τους Έλληνες κατοίκους της Ρόδου, με δαιδαλώδεις για την εποχή, γραφειοκρατικές και βαριά δαπανηρές διαδικασίες.
Έτσι το Ιταλικό Δημόσιο, όπως ακριβώς σκόπευε, πέτυχε και  βρέθηκε πλασματικά με μια μεγαλύτερη «περιουσία» ακόμη και από το οθωμανικό κράτος που διαδέχθηκε,  καταγράφοντας επʼ ονόματί του μια γιγαντιαία σε μέγεθος ακίνητη περιουσία, αλλά μόνο βέβαια στα νησιά που συντάχθηκε Κτηματολόγιο, όπως είναι η Ρόδος.
Ενδεικτικά σύμφωνα με αντίστοιχες διατάξεις του Κτηματολογικού Κανονισμού Ρόδου οι Ιταλοί κατά τη σύνταξη του Κτηματολογίου Ρόδου μεθόδευσαν 10 διαφορετικούς λόγους έτσι ώστε να απολεσθούν πλήθος από ιδιωτικές περιουσίες όχι μόνο μη αστικές-αγροτικές, αλλά και αστικές.
Με την πολιτική των «απαλλοτριώσεων», τεράστιου μεγέθους και αξίας εκτάσεις (αστικές και αγροτικές) περιήλθαν είτε στην «Ιταλική κυβέρνηση των νήσων Αιγαίου», είτε σε Ιταλικά νομικά και φυσικά πρόσωπα, στʼ όνομα «της δημιουργίας έργων υποδομών και αναπτυξιακών δραστηριοτήτων».
Συγκεκριμένα χωρίς δικαστικές αποφάσεις, με αυταρχική διοικητική διαδικασία καθορίζονταν  «αποζημιώσεις»  σε εξευτελιστικά ποσά που δεν είχαν καμία σχέση με την πρόσοδο και την αξία των ακινήτων.
Μετά το τέλος του Βʼ παγκόσμιου πολέμου, ενσωματώθηκε η Δωδεκάνησος στην Ελλάδα. Ειδικότερα με το 12ο παράρτημα της Συνθήκης, ορίσθηκε «η περιέλευση στο ελληνικό κράτος, χωρίς πληρωμή, της ιταλικής κρατικής περιουσίας στη Δωδεκάνησο». Έτσι αυτοδικαίως το Ελληνικό Κράτος πλέον, κατά  την ως ανωτέρω διαδοχή, βρέθηκε να έχει την  «κυριότητα» όλης της παραπάνω τεράστιας ακίνητης περιουσίας στη Δωδεκάνησο και στη Ρόδο ειδικότερα, την περιουσία δηλαδή που η Οθωμανική αυτοκρατορία αυθαίρετα αρχικά ως λεία πολέμου είχε υφαρπάσει και καταγράψει στον οθωμανικό κτηματικό κώδικα, περαιτέρω δε η Ιταλοκρατία, με την ίδια  πολιτική, φρόντισε να επαυξήσει και καταγράψει στο Κτηματολόγιο Ρόδου, με αυθαίρετες μεθόδους κτηματολογικής καταγραφής, με διαδικασίες δήθεν απαλλοτρίωσης και με διαδικασίες δήθεν προστασίας του δασικού πλούτου.
Και ενώ θα ανέμενε κανείς μετά την Ενσωμάτωση της Δωδ/σου με την Ελλάδα την Ελληνική Κυβέρνηση να προχωρά σε πράξεις αποκατάστασης όλων όσων με τον οποιονδήποτε τρόπο απώλεσαν την περιουσία τους είτε κατά την Οθωμανική είτε κατά την Ιταλική περίοδο, το ελληνικό κράτος, με τον Ν.510/1947, προέβη στην εξής αντιφατική ενέργεια:
Συγκεκριμένα αφενός μεν εισήγαγε τον ελληνικό Αστικό Κώδικα στη Δωδεκάνησο, αφετέρου δε διατήρησε επακριβώς τις επʼ ονόματι «της κυβέρνησης των ιταλικών νήσων του Αιγαίου» καταγραφές κυριότητας, προκειμένου αυτές να περιέλθουν σύμφωνα με την Συνθήκη Ειρήνης στο Ελληνικό  Δημόσιο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση που απασχολεί ήδη τα πολιτικά δικαστήρια το ακίνητο στα Κοσκινού καταχωρήθηκε στο όνομα του Ιταλικού Δημοσίου παρανόμως.
Η αιτία της παραχωρήσεως ήταν η φερόμενη διόρθωση λάθους σε κτηματολογική εγγραφή, σύμφωνα με το άρθρο 57 του Κτηματολογικού Κανονισμού.
Πλην όμως, δεν επρόκειτο για διόρθωση λάθους που εμφιλοχώρησε στην κτηματολογική εγγραφή, αλλά για αφαίρεση (= δήμευση) της κυριότητας του ακινήτου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα πάντα με το άρθρο 57 του Κτηματολογικού Κανονισμού, προβλέπεται το δικαίωμα προσφυγής στον Κυβερνήτη εντός 15 ημερών από της κοινοποιήσεως της βλαπτικής πράξεως.
Για το συγκεκριμένο ακίνητο δεν κοινοποιήθηκε η απόφαση του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου στον ιδιοκτήτη του ακινήτου, αντιθέτως κοινοποιήθηκε σε κάποιον άγνωστο, δηλαδή δεν ετηρήθη το άρθρο 57 του Κτηματολογικού Κανονισμού.
Οι ιδιοκτήτριες του ακινήτου πιστεύουν, ότι η διάταξη του άρθρου 57 του Κτηματολογικού Κανονισμού είναι αντισυνταγματική, διότι συνιστά δήμευση της ακίνητης περιουσίας, ήτοι αφαίρεση αυτής χωρίς αιτία («όπως και όπου ο νόμος ορίζει») και χωρίς αντάλλαγμα, ήτοι κανόνα δικαίου που αντίκειται στο άρθρο 17 του Συντάγματος, όπως προϊσχυε και όπως ισχύει σήμερα, αλλά και του άρθρου 1 του (Ιου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ = ΝΔ 53/1974 και υπό το πρίσμα της οποία πρέπει να ερμηνευθεί, δεδομένου ότι παραβιάζει το δικαίωμα στην περιουσία, χωρίς να υφίσταται δημόσιο όφελος και χωρίς να τηρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις.
Επιπλέον ο ιδιοκτήτης του ακινήτου είχε δικαίωμα προσβολής της διατάξεως του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου, σύμφωνα με το άρθρο 37 του Κτηματολογικού Κανονισμού, αλλά και κατά τις γενικές αρχές του δικαίου.
Στη συνέχεια το ακίνητο μεταβιβάσθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο, ως διάδοχο του Ιταλικού Δημοσίου, μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Το Ελληνικό Δημόσιο μεταβίβασε το ακίνητο στον EOT, αντί να το μεταβιβάσει στον αληθή κύριο.
Τέτοιες οικειοποιήσεις ακινήτων, αφαίρεσης της κυριότητας, ήσαν συχνές κατά την περίοδο της Ιταλικής Κατοχής.
Αλλα μέτρα που έλαβε ο Κατακτητής με σκοπό να εξιταλίσει την Δωδεκάνησο ήταν τα εξής:
α. Ίδρυση Ιταλικών σχολείων.
β. Οι Ιταλοί έδιωξαν τους Γάλλους Φραγκισκανούς μοναχούς και τους αντικατέστησαν με Ιταλούς.
γ. Επέβαλαν τη διδασκαλία της Ιταλικής γλώσσας στα γυμνάσια,
δ. Έκαναν στάση οι τελειόφοιτοι του Ελληνικού Γυμνασίου, όταν οι Ιταλικές αρχές δοκίμασαν να υψώσουν Ιταλική σημαία στα Γυμνάσια.
ε. Στους αποφοίτους των Ελληνικών γυμνασίων δεν επιτρεπόταν να φοιτούν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, αν επρόκειταο να εργασθούν στα Δωδεκάνησα.
στ. Ελαβαν αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την γεωργία και κτηνοτροφία, με σκοπό να ελαττώσουν τους πόρους ζωής των αγροτών, ώστε να καταντούν εργάτες στα κυβερνητικά έργα και να είναι εύκολη λεία στην προπαγάνδα, γιατί με το παραμικρό σφάλμα τους απέλυαν από την εργασία.
ζ. Απαγόρευαν την καλλιέργεια των επικλινών εδαφών, όταν είχαν μερικούς θάμνους, και έτσι η καλλιέργεια περιορίζονταν μόνο στα πεδινά μέρη, τα άλλα κηρύσσονταν κτήματα του Δημοσίου. Με το σύστημα αυτό οι περισσότεροι αγροί έμειναν χέρσοι και εφαρμόστηκε το σύστημα των ιταλικών συνεταιρισμών στη Ρόδο.
η. Εφάρμοσαν τους μικτούς γάμους μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών.
Οι σημερινές κύριες του ακινήτου από κληρονομιά, ήδη άσκησαν αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου και σε περίπτωση απορρίψεως της αναιρέσεως, θα προσφύγουν στο Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου  με σκοπό να δικαιωθούν.

http://www.dimokratiki.gr/article.asp?articleID=13849&catID=19&pubID=1

Posted in: Ιστορία, Τοπικά νέα