Περισσότερα από 200 μαγαζάκια «στριμώχνονται» στον περίγυρο των αψιδωτών προσόψεων της ασκεπούς, πολυγωνικής Νέας Αγοράς.
Τα στοιχισμένα καφενεία συναγωνίζονται για μία ματιά μας, αλλά εμείς ακάθεκτοι διασχίζουμε την κεντρική πύλη. Στα δύο αντικριστά περίπτερα, που χρονολογούνται από το 1948 και μένουν ανοιχτά όλο το 24ωρο, δίνουν το ραντεβού τους δεκάδες περαστικοί. Ξεκλέβουμε ένα χαμόγελό τους και καταλήγουμε στην εσωτερική αυλή.
Στο κέντρο της δεσπόζει, από την εποχή της Ιταλοκρατίας η ψαραγορά, η οποία, προς απογοήτευσή μας, έπαψε να λειτουργεί το 1980. Μένει μόνο να θυμίζει τις εποχές που οι Ροδίτες συνέρρεαν στους χτιστούς πάγκους της, για να αγοράσουν ολόφρεσκα εδέσματα, ψάρια, φρούτα και λαχανικά για το μεσημεριανό τραπέζι.
Σήμερα, οι επιχειρήσεις που την περικλείουν είναι περισσότερο τουριστικές. Αλλά υπάρχει ελπίδα! Αν ψάξετε καλά ανάμεσα στα grill houses, τα καταστήματα με είδη ρουχισμού και τα «νεορετρό» κατάλοιπα ενός άλλοτε πολύχρωμου παζαριού, θα ανακαλύψετε τους αληθινούς «βετεράνους».
Η κάβα Παπαδόπουλου λειτουργεί από το 1940 και, αν την επισκεφθείτε μεσημέρι, ο κος Δημήτρης θα σας δείξει τις καλύτερες ετικέτες του και θα σας πει δυο λόγια για την όψη της Ρόδου μετά την απελευθέρωση. Δεξιά, το Παλλάδιον. Το «καθαρόαιμο» παντοπωλείο με αγνά προϊόντα από όλο τον κόσμο «δείχνει» το δρόμο για το χρυσοχοείο Papoulis, ενώ στον ίδιο χώρο το Indigo, ένα bistro restaurant με μεσογειακή και ανατολίτικη κουζίνα, αξίζει την προσοχή σας, αν όχι για το συμπαθέστατο oriental decor, τότε για τις μελιτζάνες με σέλινο και φινόκιο σε φύλλο μπακλαβά. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;
http://www.travelstyle.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου