Εδώ και πολλά χρόνια οι πολιτιστικοί σύλλογοι Μαλώνας και Μασάρων γιόρταζαν την ίδια μέρα την γιορτή του πορτοκαλιού (μανταρίνι-λεμόνι)...
Για να θυμίζει σε όλους εμάς που καταγόμαστε από αυτά τα δύο χωριά, τις ρίζες μας, και πως με τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια που καλλιεργούσαν στα περιβόλια τους, μπόρεσαν οι γονείς και οι παππούδες μας να αντεπεξέλθουν οικονομικά, όταν μας έστελλαν στα σχολεία για να μας σπουδάσουν.
Αλλά και στους κατοίκους του νησιού της Ρόδου, πως όπως στα παλιά χρόνια, που τα πορτοκάλια αυτά συσκευασμένα, έφταναν με καΐκια μέχρι την Οδησσό της Ρωσίας, υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που αγαπούν τη γη και πως συνεχίζουν να την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους, για να παράγει καρπούς.
Κυρίως όμως στους πολιτικούς εκπροσώπους του νησιού, που αύριο θα τρέξουν για να φωτογραφηθούν στη γιορτή μας, πως σε πείσμα των καιρών, αυτά τα δύο χωριά συνεχίζουν να είναι ακόμα κατοικημένα. Γιατί μπορεί αυτοί να τα ξέχασαν, αλλά τα σκέφτεται ακόμα ο Θεός…
Αύριο οι κάτοικοι της Μαλώνας αποφάσισαν να ΑΠΟΣΧΟΥΝ από την εφετινή γιορτή του πορτοκαλιού. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ!!!
Αρνούνται να συμμετάσχουν στο «πανηγύρι» του κάμπου τους, γιατί δεν θέλουν να δώσουν άλλοθι στους πολιτικούς της περιοχής. Αρνούνται να τους καλωσορίσουν στη γη τους, που βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο εντελώς αποκομμένη και απομονωμένη από τα Μάσαρη και τα χωράφια τους, λόγω της γέφυρας του Μάκκαρη. Με αυτό τον συμβολικό τρόπο, θέλουν να εκφράσουν την αγανάκτηση και τον θυμό τους, για την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί όλο αυτό το διάστημα. στη καθημερινή τους ζωή. Εξ αιτίας την ασυνέπειας λόγων και έργων των πολιτικών.
Προσκαλούν όμως όλους τους επισκέπτες της γιορτής που θα γίνει μόνο στο μοναστήρι του Αγιάννη των Μασάρων, να επισκεφτούν και τη γέφυρα του Μάκκαρη ποταμού. Για να διαπιστώσουν την κατάντια του τόπου μας και γιατί αυτοί που μας κυβερνούν τον οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Αντί επίλογου,
Η κατωτέρω περιγραφή που αφορά τον Μάκκαρη, είναι από το link http://www.dkblog.gr/?p=200
Ο Μάκκαρης βρίσκεται ανάμεσα στην Μαλώνα και τα Μάσαρη. Μαζί με τους Γαδουρά, Σκατουλιάρη, Πλατανερό και Χα, είναι ένας από τους πέντε χειμμάρους που διασχίζουν την ευρύτερη περιοχή του διαμερίσματος της Μαλώνας, με τις πηγές του να βρίσκονται βορειοδυτικά, προς τα Απόλλωνα και Πλατάνια.
Οι κοίτες του ποταμού, αποτελούσαν για αιώνες και μέχρι πριν λίγα χρόνια, την δίοδο επικοινωνίας των κατοίκων της περιοχής, με τα χωριά της βορειοδυτικής πλευράς του νησιού. Μέσα από αυτές, κάτοικοι από την Μαλώνα και τα Μάσαρη ταξίδευαν για να μεταφέρουν προϊόντα τους σε άλλα χωριά προκειμένου να τα εμπορευθούν. Όσοι δε έτυχε να περπατήσουν μέσα από την κοίτη του, μεταφέρουν εικόνες απίστευτης φυσικής ομορφιάς και σημεία σπάνιου περιβαλλοντικού πλούτου. Στις κοίτες αυτές, μέχρι και το δέλτα του ποταμού δίπλα στο Χαράκι, είχαν αναπτυχθεί πλούσια οικοσυστήματα χλωρίδας και πανίδας, με σημαντικές αποικίες του προστατευόμενου ψαριού Γκιζάνη, βατράχια, καβούρια, πεταλούδες, φίδια των νερών και βιότοποι με σπάνια ενδημικά και αποδημητικά πουλιά.
Εδώ, κρυμμένο βαθιά ανάμεσα σε απόκρημνες πλαγιές από σταλακτιτικούς βράχους, βρίσκεται ένα από τα άγνωστα φαράγγια της Ρόδου, η “Ξεντρυπητή”. Μοναδικό οικοσύστημα από σπάνια φυτά, ίσως η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση περιοχής Natura που υπάρχει στο νησί της Ρόδου, ανεξαρτήτως του εάν είναι ενταγμένη η όχι στο Δίκτυο αυτό. Ο επισκέπτης μπορεί να το προσεγγίσει και να το διασχίσει, αν ακολουθήσει το δρόμο δίπλα στο γεφύρι, λίγο πριν την είσοδο στη Μαλώνα, με κατεύθυνση δυτικά.
Στο δρόμο Μαλώνα -Μάσαρη επί της παλαιάς εθνικής οδού, είχε κατασκευαστεί την εποχή της Ιταλικής κατοχής, ένα τοξωτό γεφύρι, από αυτά που χαρακτηρίζονται ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Φτιαγμένο με μεράκι για να αντέξει στο χρόνο ως στολίδι, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής με μορφολογικά χαρακτηριστικά της Ιταλικής περιόδου. Με την χάραξη της νέας οδού Ρόδου – Λίνδου το γεφύρι του Μάκκαρη έμεινε έξω από τον κύριο όγκο της κυκλοφοριακής κίνησης, αφού πλέον ο δρόμος χρησιμοποιείται μόνο από τους κατοίκους του χωριού.
Σχεδόν στο ίδιο σημείο, εκεί που το ποτάμι διέρχεται από την στενή που δημιουργούν η Πλάτσα με τα Γεροκόπετρα, πάλι οι Ιταλοί κατακτητές φρόντισαν να κατασκευαστεί και ένα μικρό ανασχετικό φράγμα. Το φράγμα στο Μάκκαρη όπως ήταν γνωστό, που για πολλά χρόνια, συνέβαλε αξιοθαύμαστα στην ανάπτυξη των επιφανειακών υδάτων, στην σχετικά ομοιόμορφη γεωγραφική κατανομή του νερού ανεξάρτητα από την άνιση κατανομή της βροχόπτωσης και στην μείωση των συνεπειών μικρής διάρκειας ξηρασίας. Παράλληλα από τα νερά που συγκέντρωνε το φράγμα αυτό, αρδεύονταν οι γύρω αγροτικές καλλιέργειες, πρωτίστως όμως εμπλούτιζε τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες της περιοχής. Είναι δε το νερό του Μάκκαρη ποταμού, που αντλείται εδώ και δεκαετίες, για να υδροδοτεί από τις υδροφόρες λεκάνες του την Μαλώνα, τα Μάσαρη και το Χαράκι.
Τα φερτά υλικά που κατέβαζε ο Μάκκαρης στη θάλασσα δίπλα στο κόλπο Χαράκι, ήταν η πρώτη ύλη που, μετά από μηχανική διεργασία πολλών ετών, δημιουργούσε την άμμο που τελικά αποτίθετο στην παραλία της ευρύτερης περιοχής και εξασφάλιζε την ισορροπία στο ισοζύγιο της άμμου πάνω σε αυτή, δημιουργώντας μία από τις ομορφότερες αμμώδεις ακτές του νησιού.
Ρόδος 10/03/2012
Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «ECOMUSEUM RHODES»
Έδρα Μαλώνα –Ρόδου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου