ΟΙ ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ
Το 1309μ.Χ το νησί καταλαμβάνουν οι ιππότες του αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, γνωστοί ως Ιωαννίτες Ιππότες, και μαζί με αυτούς η Ρόδος εισέρχεται σε μια περίοδο τρομερής ακμής σε όλους τους τομείς.
Το 1099 μ.Χ. ύστερα από την κατάληψη των Ιεροσολύμων από τους Σταυροφόρους, το τάγμα απέκτησε μεγάλη δύναμη και στρατιωτική χροιά υπό την εξουσία της εκκλησίας. Από τότε η ανάπτυξή του ήταν ραγδαία.
Μέχρι όμως οι Ιωαννίτες ιππότες να καταλήξουν στη Ρόδο, πέρασαν μια μακροχρόνια περίοδο περιπλάνησης στην περιοχή της Μικράς Ασίας και στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου. Μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον Σαλαντίν το 1187, η έδρα τους μεταφέρθηκε στην Άκρα της Βόρειας Παλαιστίνης, από εκεί στην Πτολεμαϊδα και τέλος στην Κύπρο. Ο βασιλιάς Ερρίκος ο Β΄ τους παραχώρησε τη Λεμεσό από όπου ύστερα από 18 χρόνια θα μεταφερθούν στη Ρόδο και θα λάβουν την ονομασία Ιππότες της Ρόδου. Έτσι, το 1309 ύστερα από γενναία αντίσταση των κατοίκων μπαίνουν στο νησί και εισέρχονται στην πιο λαμπρή περίοδο της ιπποτικής ιστορίας τους.
Ύστερα από 213 χρόνια ο τελευταίος μεγάλος μαΐστρος αναγκάζεται να δώσει το νησί στο σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.
Κάπως έτσι το 1530 οι Ιωαννίτες Ιππότες με τη βοήθεια του Καρόλου Ε΄ και του Πάπα μεταφέρνουν την έδρα τους στην Μάλτα από όπου ακόμα και σήμερα διατηρούν το όνομα οι Ιππότες της Μάλτας, δίχως όμως να ξεχνάνε την λαμπρή πατρίδα τους τη Ρόδο.
ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΪΣΤΡΩΝ
Η είσοδος στο ιπποτικό κάστρο της Ρόδου είναι εφικτή από τρεις μεγαλοπρεπής πύλες. Σε όλο το κάστρο της ρόδου ξεχωριστή θέση κατέχει η οδός των Ιπποτών, που μοιάζει με αρτηρία ενώνοντας την κεφαλή του τάγματος, το παλάτι των μεγάλων μαΐστρων, με την εκκλησία της παναγιάς του κάστρου. Καθώς ο ταξιδιώτης περπατά στην μεσαιωνική οδό (την καλύτερα διατηρημένη της Ευρώπης) διακρίνει θυρεούς ιπποτών, τα οικόσημα των γλωσσών του τάγματος, αγάλματα χριστιανικά και σύμβολα που αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα νοημάτων.
Η μαγεία που αποπνέει η πρόσοψή του μετατρέπεται σε ένα συνονθύλευμα δέους, μυστηρίου και άκρατου ρίγους που συνεχώς αυξάνεται, καθώς ο επισκέπτης χάνεται στο εσωτερικό του.
ΟΙ ΝΑΙΤΕΣ, ΟΙ ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ
Το τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών ιδρύθηκε το 1118 μ.Χ στο απελευθερωμένο βασίλειο της Ιερουσαλήμ από εννέα Γάλλους ιππότες στα ερείπια του κατεστραμμένου ναού του Σολομώντα. Εκεί ιδρύθηκε ένα ιπποτικό τάγμα με μοναστική και στρατιωτική δομή, στα πρότυπα του τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών που τότε είχαν την έδρα τους στην Ιερουσαλήμ. Σε όλη την περίοδο της ιστορίας μέλη των δύο ταγμάτων φέρεται να είχαν στενές επαφές η κυρίαρχη γλώσσα του τάγματος ήταν τα γαλλικά.
Πέρα όμως από την πρωτοφανή ανταλλαγή υλικών αγαθών και έμψυχου δυναμικού, στο παρασκήνιο αναπτύχθηκε και μία σκοτεινή και μυστήρια ανταλλαγή γνώσης και μυστικιστικών αληθειών. Χειρόγραφα, σύμβολα και νοήματα περιπλέχθηκαν τόσο, που πλέον συναντώνται και στα δύο τάγματα. Η συγχρονικότητα της στιγμής μου έφερε ως ανάμνηση τον θρύλο του ιερού δισκοπότηρου, την προστασία του οποίου είχαν αναλάβει οι Ναϊτες Ιππότες. Για κάποιους ιστορικούς μελετητές το ιερό δισκοπότηρο αποτελούσε υλικό αντικείμενο που μέσα του έφερε το θεϊκό αίμα του Ιησού Χριστού, ενώ για κάποιους άλλους αποτελούσε ένα μεταφορικά δούρειο ίππο που για τους γνώστες σήμαινε την ύπαρξη νοημάτων και άγνωστων αληθειών.
Το 1312 ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλλιπος ο ΙV, με τη στήριξη του Πάπα Κλημέντιου τουV, έχοντας μεγάλη ανάγκη χρημάτων κατηγόρησε το τάγμα των Ναϊτων ότι αποτελεί αίρεση, και ξεκίνησαν διωγμοί, φρικιαστικά βασανιστήρια και άδικοι θάνατοι εναντίον των ιπποτών. Ο στόχος του Φιλλίπου ήταν ο μυθικός πλούτος του τάγματος που θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει την άσχημη οικονομική του θέση. Ο σκοπός του Πάπα Κλημένιου όμως;
Δύσκολα οι ιστορικοί μπορούν να δεχτούν ότι βοήθησε τον βασιλιά της Γαλλίας από καλοσύνη ή συμπάθεια, ή ακόμα και από πεποίθηση ότι οι Ναϊτες ιππότες αποτελούσαν όντως αίρεση. Άρα τι;
Ο στόχος του Φιλλίπου ήταν ο μυθικός πλούτος των Ναιτών ιπποτών. Ανάλογη σημασία πρέπει να ήταν και το κέρδος του πάπα για να δεχτεί να λάβει μέρος σε αυτή την απάτη. Και όντως, το κέρδος δεν ήταν και μόνο ισάξιο αλλά τρομαχτικά ουσιώδες. Ο σκοπός του πάπα Κλημέντιο ήταν το ιερό δισκοπότηρο που οι ιππότες κρατούσαν με ασφάλεια, η απαγορευμένη γνώση που, κατά τον θρύλο, η δημοσιοποίηση της θα απειλούσε την ίδια την χριστιανική εκκλησία. Μερικοί μελετητές του θρύλου, μάλιστα, μιλάνε για χειρόγραφα κείμενα του ίδιου του Ιησού Χρηστού.
Οι διωγμοί σκόρπισαν τους ιππότες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αρκετοί ιππότες που εκδιώχθηκαν κατέφυγαν σε άλλα ιπποτικά τάγματα της εποχής, η πλειονότητα αυτών όμως στο τάγμα των ιπποτών του αγίου Ιωάννου. Το ιερό δισκοπότηρο δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του πάπα, κάπου κρύφτηκε, βρήκε τρόπο να μείνει ασφαλές. Κατά τον θρύλο στον θυρεό του φύλακα της απαγορευμένης γνώσης τη θέση του οικοσίμου του τάγματος των Ναιτών πήρε το αντίστοιχο των Ιωαννιτών. Με αυτόν τον τρόπο η κατοχή και η προστασία του αντικειμένου που έμεινε στην ιστορία ως το ιερό δισκοπότηρο πέρασε στα χέρια του τάγματος των ιπποτών του αγίου Ιωάννη, στα χέρια των ιπποτών της Ρόδου.
ΜΥΣΤΙΚΈΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
Κάθε χρόνο στο κάστρο της Ρόδου πραγματοποιείται μια διεθνής συνάντηση των ιπποτών της Μάλτας με ιππότες του ελευθεροτεκτονισμού από όλη την Ελλάδα. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε απλώς να χαρακτηριστεί ως μια γραφική κίνηση μερικών ρομαντικών ανθρώπων του σήμερα αν η ιστορία των ιπποτών της Μάλτας δεν συνδεόταν με τους Ιωαννίτες ιππότες.
Οι σημερινοί μελετητές παρομοιάζουν την πορεία των Ιωαννιτών με κύκλο, μια και στο τέλος της ζωής τους ανακτούν το αρχικό τους ρόλο τη νοσοκομειακή περίθαλψη, καθώς σήμερα οι ιππότες είναι τάγμα νοσοκόμων.
Έχοντας επίγνωση της σύνδεσης των ιπποτών της Μάλτας με το τάγμα των Ιωαννιτών και τους ιππότες της Ρόδο, αναζήτησα στο εσωτερικό του κάστρο το χώρο όπου λαμβάνουν μέρος οι συναντήσεις.
Κατά τις συναντήσεις υπάρχει πλήρης μυστικότητα, απομόνωση και αυστηρά επίσημη ένδυση. Προς τι όλη αυτή η μυστικότητα; Η λογική ορίζει ότι όλα αυτά γίνονται απλώς προς τέρψιν της ρομαντικής ατμόσφαιρας που προσπαθούν να επιτύχουν οι ιππότες. Μια σκέψη όμως όχι παράλογη αλλά περισσότερο περίπλοκη μοιάζει να αποδεικνύει όντως ότι υπάρχει κάτι στις συναντήσεις τους που πρέπει να παραμείνει κρυφό.
Πηγή: από το άρθρο: «οι ιππότες της Ρόδου οι φύλακες της απαγορευμένης γνώσης», του Νίκου Κουμαρτζή, Περιοδικό Μυστική Ελλάδα τεύχος 5, 2004.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου